Σε λοφώδη περιοχή νοτιοδυτικώς του χωριού «Λοφίσκος» Επαρχίας Λαγκαδά, Π.Ε. Θεσσαλονίκης, και μεταξύ των χωριών Λοφίσκου και Ανάληψης, εντοπίζεται ριζιμαίος βράχος, περίπου κυβικός, υπεργείων διαστάσεων: ca. 3,80 Χ 3,40 μ., ύψους δε ca. 1,80 μ., η επιφάνεια του οποίου γέμει χαραγμάτων προϊστορικών χρόνων.
Στις κάθετες πλευρές του βράχου μετρούμε περί τα σαράντα ζώα, στυλιζαρισμένα, ιδίου είδους, πολλά εν σειρά, που θυμίζουν Πρώϊμη Γεωμετρική Τέχνη. Πρόκειται για άλογα, ελάφια και ζαρκάδια, με αρκετά μακρείς λαιμούς, μερικά με κέρατα, τα οποία αναπαρίστανται μεμονωμένα, ή κατά σειρές, σε διάφορες στάσεις (άλλα προχωρούν, άλλα σκύβουν, ή θηλάζουν τα μικρά τους). Στις κάθετες επίσης επιφάνειες εντοπίζουμε ορθογώνιες «παγίδες» και σειρές στιγμών σε τετραγωνισμένα, ή κυκλικά πλαίσια.
Πάνω στην ράχη, ή την οριζόντια επιφάνεια, του βράχου, αντιθέτως, τα ζώα εξαφανίζονται και ανιχνεύονται άλλα μοτίβα γεωμετρικά, όπως ομόκεντροι κύκλοι, ή «συστήματα κοιλοτήτων», τα λεγόμενα «cup-marks», των οποίων η επικρατέστερη ερμηνεία είναι ότι αφορούν σε «ημερολόγια», ή «αστρονομικά σύμβολα». Παρατηρούνται, επίσης, «πολύγωνα» που το εσωτερικό τους τέμνεται από πέντε (περίπου) παράλληλες γραμμές («παγίδες»;). Τρείς ομάδες, στην οριζόντια επιφάνεια του βράχου, δίπλα η μία στην άλλη, 40-45 η καθεμία ρηχών στιγμάτων, πυκνά διατεταγμένων παριστούν είτε «κοπάδια ζώων», ή τον «γαλαξία»· στην πρώτη ομάδα τα στίγματα είναι ελεύθερα και απεριόριστα, στην 2η ομάδα περιορίζονται με ευθεία γραμμή από τα δεξιά, στην 3η ομάδα εγγράφονται εντός κύκλου, το εσωτερικό του οποίου διαιρείται από ακτίνες σε τριγωνικά τμήματα, και στον οποίον οδηγεί σαφώς οριζόμενος εκατέρωθεν διάδρομος (ομοιάζει με ελεγχόμενο «μάνδρισμα», παρά με «κομήτη με ουρά»). Στο πεδίο, διακρίνονται θηλυκά σύμβολα γονιμότητος.
Πλησίον του βράχου αυτού, σε απόσταση 700 μ. στα δυτικά-βορειοδυτικά, εντοπίζεται, στην ανατολική όχθη ρέματος, προϊστορικός οικισμός-τούμπα, ονόματι: «Καστράκι», με επιχώσεις της Ύστερης Εποχής του Χαλκού.
Τα χαράγματα αυτά ομοιάζουν με κάποια από τα αντίστοιχα που έχουν επισημανθεί κατά καιρούς στο Παγγαίον Όρος και στην περιοχή των Φιλίππων, και θα ήσαν τα δυτικότερα του είδους εάν δεν είχαν εντοπισθεί παρόμοια και στην περιοχή των Πιερίων. Θα πρέπει να χρονολογηθούν στο τέλος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και στη Πρώϊμη Εποχή του Σιδήρου.
Και σήμερα η περιοχή είναι κυνηγότοπος και θηρεύονται αγριογούρουνα και ζαρκάδια.
Ευάγγελος Παπαθανασίου-Μουσταντάμη Χριστίνα: Εφορεία Αρχαιοτήτων Περιφέρειας Θεσσαλονίκης