Στα όρη που περικλείουν την πεδιάδα των Φιλίππων, στους νομούς Σερρών και Καβάλας, είναι γνωστές 18 συνολικά υπαίθριες θέσεις με 100 βραχογραφημένες επιφάνειες και πέντε βραχοσκεπές, όπου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 1.300 ακιδογραφήματα. Πιο συγκεκριμένα, στον νομό Καβάλας εντοπίζονται στο όρος Παγγαίο, το όρος Σύμβολο και στα όρη της Λεκάνης. Οι λαξευμένοι βράχοι, από σκληρό ασβεστόλιθο ή γρανίτη, είναι συνήθως οριζόντιοι ή ελαφρώς κεκλιμένοι και βρίσκονται, στην πλειονότητά τους, σε θέσεις που κατοπτεύουν πεδιάδες ή κοιλάδες, πηγές νερού και περάσματα ανθρώπων και ζώων (εικ.1).
Χαρακτηριστική είναι η μεγάλη πυκνότητα των απεικονίσεων πάνω σε έναν βράχο (εικ.2).Επικρατεί η μέθοδος της χάραξης, της διάνοιξης, δηλαδή, οπών πάνω στον σκληρό βράχο, που στο τέλος ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν γραμμές. Την ίδια τεχνική χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα και οι ποιμένες, οι οποίοι συχνά χαράζουν τα ονόματά τους πάνω στους ίδιους βράχους.
Η απουσία συνήθως αρχαιολογικών ευρημάτων, δεδομένου ότι πρόκειται για ορατά υπαίθρια μνημεία, καθιστά αδύνατη την απόλυτη χρονολόγησή τους. Ωστόσο είναι αποδεκτό, από τη σχετική βιβλιογραφία, ότι οι παλαιότερες ανάγονται στην όψιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία περίπου π.Χ.), ενώ οι νεότερες χρονολογούνται στους πρώιμους χριστιανικούς χρόνους. Παράμετροι για τη σχετική χρονολόγηση των βραχογραφημάτων αποτελούν τόσο η εξέταση της διάβρωσης του βράχου και η τεχνική χάραξης λόγω του υπαίθριου χαρακτήρα του μνημείου, όσο και η θεματολογία, η εικονογραφική ανάλυση, ο συσχετισμός του αρχαιολογικού περιβάλλοντος και η σύγκριση με ανάλογα ελληνικά και διεθνή, κυρίως, βραχογραφήματα, τα οποία είναι χρονολογημένα με άλλους τρόπους.
Συνήθη θέματα είναι άγρια ζώα, όπως ελάφια, αλεπούδες, χελώνες, φίδια, αλλά και γεωμετρικά δυσερμήνευτα μοτίβα. Επίσης, απεικονίζονται άροτρα, τόξα, ακόντια, αλλά και ανθρώπινες μορφές, έφιππες στον τύπο του κυνηγού ή πολεμιστή και πεζές, σε στάση δέησης (εικ. 3, 4).
Η ερμηνεία πολλών απεικονίσεων είναι προβληματική, ωστόσο, αναμφίβολη είναι η θεμελιώδης ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία. Μπορούν, δηλαδή, τα βραχογραφήματα να θεωρηθούν, όπως εύγλωττα επισημαίνει ο Λ. Χατζηλαζαρίδης, «ως τα πρώτα εναπομείναντα εργαλεία σκέψης». Τα βραχογραφήματα, πιθανόν, αποτελούν μαρτυρίες του πολιτισμού θρακικών φύλων, όπως οι Ήδωνες, που ήταν εγκατεστημένα, από την απώτερη αρχαιότητα, στις περιοχές στις οποίες εντοπίζονται οι βραχογραφίες.
Πιο συγκεκριμένα, για τη θέση Προφήτης Ηλίας, μεταξύ των οικισμών Κρυονέρι– Φίλιπποι, προτείνεται η ταύτιση με υπαίθριο τόπο λατρευτικών τελετουργιών προς τιμήν του «ιππέα», ο οποίος έγινε σύμβολο που συνέχισε να χρησιμοποιείται σε μεταγενέστερες εποχές με τη διαμόρφωση μιας τοπικής λατρευτικής παράδοσης, αυτής του «Θράκα ιππέα», που τεκμηριώνεται από το πλήθος των αναγλύφων της αρχαίας πόλης των Φιλίππων και της ευρύτερης περιοχής της.