Ο Θησαυρός των Αθηναίων ήταν, ήδη από την αρχαιότητα, ένα από τα γνωστότερα κτίσματα του ιερού του Απόλλωνα στους Δελφούς, ένα δίστυλο εν παραστάσει κτήριο, όπου φυλάσσονταν τα αναθήματα των αθηναίων πολιτών.
Οι εξωτερικοί τοίχοι του κτηρίου χαράχθηκαν σταδιακά από τον 3ο αι π.Χ. κ.εξ. με επιγραφές, τις οποίες θα μπορούσαν να διαβάζουν όλοι οι επισκέπτες του ιερού. Στις εσωτερικές, ωστόσο, όψεις των τοίχων του Θησαυρού, στον πρόδομο και στον σηκό, σε διάσπαρτα σημεία, εντοπίζονται σχετικά πρόχειρες εγχαράξεις ονομάτων, οι περισσότερες σε γενική πτώση. Οι εν λόγω εγχαράξεις έχουν δημοσιευθεί από τον G. Colin, και είναι οι ακόλουθες:
FdD III.2.144: Ἀθηνο[δ]ώρου / Ἀριστ[ί]ωνος
FdD III.2.145: A
FdD III.2.146: [․․․․․․․․․․․]νίκου / Ἐλευθερίδα
FdD III.2.147: Ἡσύχιος / ․․․․․․
FdD III.2.148: Φιλοδά(μου) Ἀμυνάνδρ<ο>υ / Φιλο[δ]ά(μου) νεωτέρου
FdD III.2.149: Ξεν[ο]φῶντος
FdD III.2.150: Ε[ὐκ]ρίνου ― Ζωπύρου ― Θηρι[․․․․․․]
FdD III.2.151: Ὀλυμπιανοῦ
FdD III.2.152: Λαινέτου ― Λαινετίωνος
FdD III.2.153: Βαύκη
FdD III.2.154: Συνφ[․․․․] / Ἀφροδᾶ ― / Εὐτυχια[ν]οῦ
FdD III.2.155: [․․․]οστάτ[ου] ― / [Ζ]ωσ[․․․․]
FdD III.2.156: Δράκωνος / Εὐγη[․․․․] / Εὐτυ[χ․․․․․]
FdD III.2.157: [Ἀλε]ξάνδρου
Όλα τα ονόματα είναι, σχεδόν με βεβαιότητα, αρσενικά, με το πατρώνυμο να αναγράφεται ενίοτε. Σε μία δε περίπτωση έχουν χαραχθεί μαζί τα ονόματα δύο ατόμων της ίδιας οικογένειας. Σύμφωνα με τον G. Colin, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των γραμμάτων καθιστούν πιθανή τη χρονολόγηση των εγχαράξεων στην παλαιοχριστιανική περίοδο (5ος-6ος αι. μ.Χ.), η δε θέση των εγχαράξεων εντός του Θησαυρού και, συνήθως, σε ύψος 1,50-2 μ., υποδηλώνει ότι το κτήριο θα είχε απολέσει την αρχική του λειτουργία, οι τοίχοι του όμως, ή τουλάχιστον ένα τμήμα τους, θα έστεκαν ακόμη.
Ως προς την ερμηνεία τους, ο Colin ανέφερε δύο υποθέσεις: κατά την πρώτη, πρόκειται για ονόματα που χάραζαν οι μετέπειτα επισκέπτες της περιοχής, ενώ, κατά τη δεύτερη πρόκειται για επιτύμβιες επιγραφές θανόντων, που είχαν ταφεί εντός ή περί τον Θησαυρό, όταν την περιοχή είχε καταλάβει πλέον ένα νεκροταφείο.
Δήμητρα Μαρία Λάλα, ΕΦΑ Φωκίδας