Οι περιηγητές της Νικόπολης, περιδιαβαίνοντας τον εκτεταμένο ερειπιώνα, κατέληγαν συνήθως στο μεγάλο θέατρο που βρίσκεται στα βόρεια της πόλης. Αρκετοί από αυτούς, σφράγισαν την επίσκεψή τους στο μνημείο χαράσσοντας τα ονόματά τους και την χρονολογία επίσκεψης στις οπτοπλίνθους του. Περίπου 30 περιπτώσεις ανάλογων χαράξεων εντοπίζονται στις όψεις των τοίχων της σκηνής και του ανατολικού παρασκηνίου προς το εσωτερικό του μνημείου και συγκεκριμένα στον βόρειο τοίχο του σκηνικού οικοδομήματος και στον δυτικό τοίχο του ανατολικού παρασκηνίου.
Η συνήθεια της χάραξης ονομάτων και χρονολογιών στο θέατρο της Νικόπολης ξεκίνησε, ως φαίνεται, στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο Louis-François-Sébastien Fauvel, γάλλος ζωγράφος, διπλωμάτης και αρχαιολόγος – από τον οποίο διασώζεται μάλιστα η παλαιότερη γκραβούρα του θεάτρου που μας είναι σήμερα γνωστή – είναι μεταξύ των πρώτων που χάραξαν τα ονόματα τους πάνω στο σύστημα οπτοπλινθοδομής της σκηνής. Πολλοί περιηγητές των αρχών του 19ου αι. αντιπροσωπεύονται με αυτόν τον τρόπο, ενώ η συνήθεια αυτή εδραιώθηκε και συνεχίστηκε στο β΄ μισό του αιώνα, όπου μεταξύ άλλων υπογράφουν οι [H]R.SAUNDERS (1850), A. Coddington (1862), M. CREYKE (186[7]) κ.ά.
Πολλές παλαιότερες χαράξεις επικαλύπτονται από πιο σύγχρονες, ωστόσο στην περιοχή της σκηνής υπερτερούν αυτές του 18ου-19ου αι., ενώ στον τοίχο του παρασκηνίου υπάρχουν πιο σύγχρονες χαράξεις ονομάτων. Πρόκειται για ονόματα στρατιωτών, τα οποία αντανακλούν τη χρήση του θεάτρου ως «αντιαεροπορική φωλέα πολυβόλων» κατά τον 20ό αι., αλλά και Ελλήνων, κατοίκων της περιοχής και επισκεπτών του μνημείου.
Ευάγγελος Παυλίδης, αρχαιολόγος, ΕΦΑ Πρέβεζας