Σε μικρή απόσταση από την είσοδο μεταλλευτικής στοάς και στο περιβάλλον εργαστηρίου επεξεργασίας μετάλλων, κοντά στο αρχαίο θέατρο του Θορικού, έχουν εντοπιστεί εγχάρακτα, πάνω στον βράχο, τα περιγράμματα από δεξιά πέλματα ανθρώπου το ένα δίπλα στο άλλο, καθώς και μεμονωμένα πέλματα σε τυχαία διάταξη. Στην ίδια θέση ένας εγχάρακτος κύκλος, χωρισμένος σε τεταρτημόρια με τα γράμματα Α και Ρ(;), αποτελεί πιθανώς δείγμα από κάποιο παιχνίδι ή υπολογιστικό πίνακα που επίσης χαράχθηκε στον βράχο. Δεκαέξι παρόμοια πέλματα έχουν εντοπιστεί διάσπαρτα στην περιοχή των μεταλλείων του Εθνικού Δρυμού Σουνίου.
Η ερμηνεία της εγχάραξης πελμάτων, plantae pedis, όπως είναι ευρύτερα γνωστά, πάνω σε βράχους δεν είναι αναγκαστικά μονοσήμαντη. Η λειτουργία τους ως ένα είδος υπογραφής είναι η συνηθέστερη ερμηνεία, αλλά δεν αποκλείονται και άλλες· σε περιβάλλον ιερών έχουν συνδεθεί με την επιτυχή κατάληξη ενός ασφαλούς ταξιδιού από κάποιον προσκυνητή, ενώ ο συσχετισμός τους με φαλλό δημιουργεί υπόνοιες για τη σύνδεσή τους με εκδηλώσεις ερωτικού περιεχομένου, αν και όχι απαραίτητα, καθώς οι φαλλοί συχνά ερμηνεύονται ως αποτροπαϊκά σύμβολα. Στην περίπτωση της Λαυρεωτικής, ωστόσο, μπορούμε βάσιμα να εικάσουμε ότι τα πέλματα χαράχθηκαν στον βράχο από εργάτες, πιθανότατα δούλους, που εργάζονταν στα μεταλλουργικά εργαστήρια. Δεν είναι βέβαιο ότι επρόκειτο για υπογραφές, καθώς μια τέτοια ανάγκη δεν είναι προφανής στο συγκεκριμένο περιβάλλον· πρόκειται ίσως για μια ατομική έκφραση εν είδει παιγνίου, πιθανώς σε κάποιες ώρες ξεκούρασης, μέσω της οποίας αποτυπώθηκε η ανάγκη να δηλώσει ο χαράκτης την παρουσία του.
Τα εγχάρακτα πέλματα δεν μπορούν να χρονολογηθούν με ακρίβεια. Ωστόσο, η τυπολογία και ο συσχετισμός τους με επιγραφές τα τοποθετεί σε διάφορες περιόδους, από τους αρχαϊκούς μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Τα πέλματα του Θορικού χρονολογούνται πιθανώς στον 4ο αι. π.Χ.
Ελπίδα Σκέρλου, αρχαιολόγος, ΕΦΑ Ανατολικής Αττικής